Maks urodził się jako wcześniak w 34. tygodniu ciąży, ale nic nie zapowiadało większych problemów, aż do momentu zachorowania na rotawirusa. W konsekwencji u chłopca pojawiła się sepsa. Nasz Podopieczny został przyjęty do szpitala, konieczna była reanimacja. Maksowi udało się wygrać walkę o życie, ale sepsa pozostawiła po sobie spustoszenie w organizmie.

Chłopiec ma bradykardię, co 3 miesiące jest na kontroli kardiologicznej i czeka go wszczepienie rozrusznika. Sepsa zaatakowała również nerki, przez co konieczne jest przetaczanie immunoglobulin i podawanie albumin, ponieważ jego organizm Maksa nie wytwarza białka. Nasz Podopieczny ma częste infekcje, był też cewnikowany, a obecnie jest pampersowany ze względu na brak czucia głębokiego. Ponadto Maks ma niewykształcone zatoki sitowe i za duże ilości wydzieliny, co doprowadza do bezdechów. Stanowi to poważne zagrożenie dla jego życia, dlatego też w nocy jest wspomagany koncentratorem tlenu. Przez niedobór odporności chłopiec często zapada na zapalenia oskrzeli, płuc czy krtani. Niedobór inhibitora C-esterazy może doprowadzić do obrzęku twarzy, głowy czy rąk, co także zagraża życiu naszego Podopiecznego. Z powodu zaburzenia łaknienia chłopiec ma niską masę i wzrost, a to powoduje zapadanie się klatki piersiowej. Maksymilian długo nie mówił i dopiero zaczyna rozwijać swoją komunikację. Chłopiec wymaga zarówno terapii logopedycznej, jak i rehabilitacji ruchowej. Mimo tak wielu przeszkód Maksymilian jest zawsze uśmiechnięty i pełen nadziei na lepsze jutro.

Nasz Podopieczny ucieszyłby się z nowego roweru wyposażonego w dzwonek oraz koszyk na ulubionego misia. Rower pozwoliłby wybierać się Makowi na wspólne przejażdżki z rodzeństwem, podczas których mógłby poznawać przyrodę. Jazda na rowerze byłaby też świetną formą rehabilitacji ruchowej.